Przejdź do zawartości

Po bitwie Igora Światosławowicza z Połowcami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Po bitwie Igora Światosławowicza z Połowcami
После побоища Игоря Святославовича с половцами
Ilustracja
Autor

Wiktor Wasniecow

Data powstania

1880

Medium

olej na płótnie

Wymiary

205 × 390 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Moskwa

Lokalizacja

Galeria Tretiakowska

Po bitwie Igora Światosławowicza z Połowcami (ros. После побоища Игоря Святославовича с половцами) – obraz olejny, namalowany przez rosyjskiego malarza Wiktora Wasniecowa w 1880, znajdujący się w zbiorach Galerii Tretiakowskiej w Moskwie.

Od końca lat 70. XIX wieku w twórczości Wiktora Wasniecowa zaczęły dominować motywy nawiązujące do historii Rusi oraz legend i bylin staroruskich[1]. Malarz uważał bohaterów tego typu opowieści i utworów za wcielenie ideałów osobowych ludu rosyjskiego. Popularyzowanie ich postaci traktował jako element kształcenia Rosjan, przypominania im o chwalebnych wydarzeniach w przeszłości i tworzenia dumy narodowej[2].

Temat obrazu Po bitwie Igora Światosławowicza z Połowcami artysta zaczerpnął z eposu Słowo o wyprawie Igora. Dzieło przedstawia jedną z centralnych scen utworu – klęskę wojsk Igora Światosławowicza w starciu z Połowcami w 1185. W krajobrazie spokojnego, porośniętego niską roślinnością stepu Wasniecow ukazał grupę martwych, poległych w bitwie wojów ruskich oraz nielicznych zabitych Połowców. W centralnej części dzieła widoczny jest młody wojownik ze strzałą w piersi, obok niego zaś leżący z rozłożonymi rękami mężczyzna w pełnej zbroi i w hełmie. Broń zabitych (topory, tarcze) leży w nieładzie obok nich. Grupy kilku leżących na sobie ciał widoczne są również w pozostałych częściach obrazu. Wasniecow namalował wojów ruskich w pełnych zbrojach i wysokich hełmach, podczas gdy nieliczni Połowcy są półnadzy lub w zwykłych ubraniach. Ponad zwłokami poległych unoszą się drapieżne ptaki, na niebie widoczne jest zachodzące słońce. Mimo dramatyzmu sceny kompozycja jest harmonijna, namalowana spokojnymi barwami; malarz unikał ukazywania krwi, która widoczna jest jedynie na toporze i płaszczu poległego woja po lewej stronie obrazu. Nie ukazał również ciężkich ran na ciałach poległych, w miejsce realizmu dzieła skupiając się na oddaniu detali staroruskiego ubioru i uzbrojenia. Artysta chciał również w ten sposób oddać cześć wszystkim, którzy walczyli i ginęli za Ruś, a następnie Rosję[3].

Obraz wzbudził sprzeczne opinie krytyki. Podobnie jak inne obrazy Wasniecowa o tematyce inspirowanej bylinami, był chwalony za oddanie ducha poezji ludowej i jej piękna, jak również „siłę narratora”. Dzieło było jednak również określane jako sztuczne i pretensjonalne[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Wiktor Michajłowicz Wasniecow, Gosudarstwiennoje Izdatielstwo izobrazitielnogo iskusstwa, Moskwa 1957, s. 7.
  2. Wiktor Michajłowicz Wasniecow, s. 9–10.
  3. Ludwik Bazylow, Historia nowożytnej kultury rosyjskiej, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1986, ISBN 83-01-05684-3, s. 656.